A flor do Courel (Dactylorhiza cantabrica H.A. Pedersen) un endemismo galego
A miña procura de orquídeas silvestres na Galiza (levo atopado xa 53 especies, das 39 que se coñecían ate o de agora) hai algunhas que, ou ben non eran tratadas como especies diferenzadas, ou ben…
Huperzia selago, o brión dereito da Capelada
Non tódalas especies ameazadas atópanse en listados oficiais. Huperzia selago (L.) Bernh. ex Schrank & C.F.P. Mart., é a designación dun fento propio da alta montaña, escaso en toda a Península Ibérica (agás unha pequena…
Orquídeas galegas: Serapias strictiflora Welw. ex Veiga, unha nova especie para a flora galega
A finais do pasado mes de abril, achegueime a Monforte de Lemos, para revisa-las Anacamptis morio desa localización e comprobar, como así foi, que tratábase de Anacamptis morio subsp. picta, que semella ser a subespecie…
Isoetes fluitans, o fento da auga
Non é doado atopar información sobre algúns endemismos galegos, especialmente aqueles taxons máis ameazados. Calquera procura de imaxes na rede é negativa, e cando procuramos información, non atoparemos máis que unhas breves liñas ou publicacións…
Euphorbia uliginosa, a leiteiriña das brañas
Una das tarefas marcadas neste blogue é de tentar substituí-lo traballo que debera ser feito polas administracións públicas. O de achegar a un público xenérico aquelas especies descoñecidas e que cómpre protexer. Algo para o…
Máis artigos
Orquídeas galegas, o lene feitizo da Listera ovata
Unha das miñas últimas descubertas botánicas ten relación cunha curiosa orquídea galega. A herba das dúas follas (Listera ovata) é unha especie pouco representada no noso País, que contaba, ate o de agora, con só catro poboacións coñecidas e de escaso número de individuos (C.Cortizo…
Centaurea borjae, entre o ceo e o mar
Son os cantís da Serra da Capelada, cos 611m de altitude da Vixía da Herbeira, os de maior altura da Europa continental (incidindo no de continental, xa que hainos maiores nalgunha illa norueguesa). A cabalo entre os concellos coruñeses de Cedeira e Cariño, nas ladeiras…
Xacinto das uvas (Muscari neglectum), unha sorpresa na costa galega
O xacinto das uvas (Muscari neglectum), é unha pequena planta, da familia das liliáceas, cun aspecto cando menos singular que, en principio, está moi ben distribuída en toda a rexión mediterránea, e especificamente na Península Ibérica onde resulta abondosa. Pero isto non acontece na Galiza,…
Gagea nevadensis, unha planta alpina na comarca de Compostela
Fai uns poucos días, chamábame a atención nun monte de Trazo, nas proximidades de Compostela, unha gran laxe granítica cuberta dun brión, dunha cor grisenta, que resultou tratarse do escaso Racomitrium lanuginosum. Este brión, con moi poucas citas coruñesas (A Capelada, Caaveiro), cubría a práctica…
Petrocoptis grandiflora, un endemismo da Serra da Enciña da Lastra
Foi no mes de maio do ano pasado cando me despracei en dúas ocasións ó Parque Natural da Serra da Enciña da Lastra, en Rubiá (Ourense), lindeiro con terras Bercianas. A miña intención era fotografar orquídeas que na Galiza só se poden atopar nestas latitudes,…
Na procura do licopodio das brañas (Lycopodiella inundata)
Falabamos no artigo anterior dos equisetos ou rabos de cabalo, uns fentos cun aspecto, cando menos, peculiar. Hoxe, seguimos con fentos, pero neste caso abordaremos unha especie, cada vez máis difícil de atopar na Galiza, propia das brañas do país. Fai uns días, un amigo…
Os equisetos, uns fósiles vivos
Cando falamos de fentos ou fieitos, estamos a evocar un grupo de plantas cuxa reprodución non é por sementes senón por esporas. Iso é o que acontece cos equisetos ou rabos de cabalo, posiblemente o xénero máis primitivo dos fentos, e do que sobreviven na…
A orquídea xigante (Barlia robertiana), entre a esperanza e a extinción
Non é frecuente a descuberta nestas terras dunha nova especie, e menos, cando a descuberta vén dende fora da comunidade científica, como é o caso. Aínda poderíamos dicir que a casualidade está detrás do achádego, pero sería enganarnos a nós mesmos, xa que a constancia…
Os últimos osos
Durante centos de anos o oso pardo (Ursus arctos) foi sen dúbida o dono do bosque orixinal galego. Temido e respectado polo home, este gran depredador non tiña inimigo natural no seu hábitat. Foi a partires do século XVI, durante o reinado do rei español…
Rela (Hyla arborea) a ra trepadora galega
Cando nos referimos ás ras, inconscientemente a nosa cabeza elabora unha imaxe mental dun anfibio verde croando e choutando nunha charca. Quen non ollou á típica ra verde (Rana perezi), nunha saída ó campo? Pero non é o caso que imos tratar hoxe. Ó contrario…